مقایسه ی فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری بر سطوح سرمی پرپتین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک

مقدمه: پرپتین پپتیدی است که در وزیکول های ترشحی سلول های بتای پانکراس ذخیره و همراه با انسولین ترشح می شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی آثار فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری بر سطوح ســـرمی پرپتین و homa-ir (homeostatic model assessment ( در زنان چاق کم تحرک بود. مواد و روش ها: ٤٠ نفر از زنـــــان مراجعه کننده به خانه های سلامت، به طور تصادفی در چهار گروه فعالیت ورزشی هوازی (تجربی ١)، محدودیت دریافت کالری (تجربی ٢)، فعالیت هوازی به همراه محدودیت دریافت کالری (تجربی ٣) و گروه شاهد قرار گرفتند. برنامه ی تمرینی در گروه تجربی ١ شامل ١٦ هفته فعالیت ائروبیک و دویدن بر روی تردمیل به مدت ٦٣/٥±١٨/١٠٥ دقیقه در هر هفته 4 جلسه؛ بود. در گروه تجربی ٢ از یک رژیم غذایی با محدودیت دریافت کالری معادل انرژی مصرفی گروه ١ استفاده گردید. آزمودنی های گروه تجربی ٣ نیز از برنامه تمرینی مشابه گروه ١ با زمان ٣٤/٥±٨٥/٦٦ دقیقه، سه جلسه در هفته، و برنامه رژیم غذایی گروه تجربی ٢ با نصف محدودیت دریافت کالری به صورت ترکیبی استفاده کردند. یافته ها: وزن، نمایه ی توده ی بدن، نسبت دور کمر به دور لگن (whr) و homa-ir در همه گروه های تجربی کاهش معنی داری داشت. نتایج حاکی از کاهش قابل توجه سطوح سرمی پرپتین، معادل با ۹٧/٢١، ٣٢/٢٨ و ١١/٢٧ درصد به ترتیب در گروه های تجربی ١، ٢ و ٣ بود. بین تغییرات سطح سرمی پرپتین با تغییرات وزن، homa-ir و whr همبستگی معنی داری مشاهده شد. (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به رابطه ی پرپتین و مقاومت به انسولین و هم چنین تاثیرپذیری آن ها از تمرین ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری، ممکن است پرپتین، نقش ویژه ای در برنامه های کنترل وزن و پیشگیری از ابتلا به دیابت ایفا نماید.